Kanada od zawsze była wysoko na podróżniczej liście naszych marzeń. To jeden z największych krajów na świecie, który pod względem wielkości zajmuje drugie miejsce tuż po Rosji. Dalej plasują się między innymi Stany Zjednoczone i Chiny. Planowanie podróży do tak dużego kraju nie jest łatwym zadaniem, bo mając do dyspozycji 2 lub 3 tygodnie trzeba zdecydować się na konkretny region, a wiadomo, że chciałoby się pojechać wszędzie. Dobra wiadomość jest jednak taka, że na pewno każdy z obranych kierunków będzie doskonałym wyborem. Kanada to po prostu przepiękny kraj, który dysponuje nie tylko ogromnym bogactwem naturalnym, ale również kulturowym czy urbanistycznym.
W zasadzie wydaje nam się, że na wyjazd do Kanady nie trzeba nikogo namawiać, ale jeśli macie jakiekolwiek wątpliwości mamy nadzieję, że skutecznie je rozwiejemy w tym i w kolejnych wpisach.
Kanada to natura. Niemal połowa powierzchni kraju to lasy (42%), a to z kolei stanowi 10% powierzchni wszystkich lasów na świecie. Zalesiony obszar odpowiada powierzchni około 4 489 263 km2, czyli terenowi 14 razy większemu od Polski. Większość lasów Kanady stanowi własność publiczną (ponad 90%) i zarządzane są na poziomie państwowym, prowincjonalnym i terytorialnym. Przepisy dotyczące gospodarki leśnej należą do najbardziej rygorystycznych na świecie, a priorytetem jest ochrona dzikiej przyrody, rybołówstwa, gleb i różnorodności biologicznej. Słabe zaludnienie sprawia, że doskonale zachowana jest szata roślinna, która w większości pozostaje nienaruszona.
Kanada jest również obszarem niezwykle bogatym w zasoby wody słodkiej. Śródlądowe akweny zajmują około 8% powierzchni, co odpowiada wielkości Polski i Niemiec razem wziętych. Wybrzeża obmywane są przez wody Oceanu Atlantyckiego, Spokojnego i Arktycznego.
Na terenie kraju utworzono kilkadziesiąt Parków Narodowych o łącznej powierzchni przekraczającej 300 tysięcy kilometrów kwadratowych (to 3,3 % powierzchni Kanady). Do tego dodać należy niezliczone ilości mniejszych parków prowincjonalnych czy rezerwatów przyrody: od gór i lodowców po zaciszne jeziora, lasy i piaszczyste plaże. Przyroda oferuje nie tylko piękne widoki, ale także najróżniejsze aktywności. To w Kanadzie znajduje się najdłuższy rekreacyjny szlak na świecie – The Great Trail. Biegnie on przez 13 regionów i liczy 24 tysiące kilometrów długości. Przeznaczony jest dla turystów pieszych, rowerzystów, narciarzy a nawet kajakarzy – bo ¼ jego długości to szlaki wodne. Szlak łączy wschodnie i zachodnie wybrzeże i zahacza także o największe kanadyjskie metropolie, między innymi Toronto i Montreal.
Bardziej odważni i żądni wrażeń również nie będą się nudzić – mogą w Kanadzie pokusić się o wspinaczkę lodową, alpinizm jaskiniowy i inne sporty ekstremalne. Czy to nie jest raj na ziemi?
Kanadyjskie lasy są domem dla około 140 000 gatunków zwierząt. Między innymi dla niedźwiedzi czarnych i szarych, karibu, saren, wilków, kojotów czy łosi, a także świstaków, kun, królików czy wiewiórek leśnych. Szczególnie zachodnia Kanada jest idealnym miejscem do ich obserwacji, co nie znaczy, że nie da się ich spotkać w innych częściach kraju. Trzeba mieć w tym wszystkim jednak trochę szczęścia, bo nie jeden Kanadyjczyk nie miał nigdy okazji zobaczyć żadnego z nich (no może poza wiewiórkami!).
Najlepszy czas na poszukiwanie zwierząt to czas poza sezonem letnim i poza najbardziej popularnymi szlakami. Wiosną, jesienią i zimą wiele zwierząt przenosi się w niższe partie gór w poszukiwaniu jedzenia. Latem, gdy wzrastają temperatury i wzmaga się ruch turystyczny, większość zwierząt ucieka wyżej, dlatego szanse na ich spotkanie są mniejsze. Podróżując autem warto zwracać uwagę na zatrzymujące się pojazdy lub tworzące się korki, bo często zwiastuje to jakąś niespodziewaną przygodę.
Jednocześnie należy zawsze pamiętać, że dzika przyroda i dzikie zwierzęta są w Kanadzie większym zagrożeniem niż przestępczość, dlatego należy zapoznać się z podstawowymi zasadami bezpieczeństwa w razie spotkania określonego gatunku.
Kanada to kraj niekończących się przestrzeni, które dają poczucie wolności, oddechu i spokoju. Ogromne terytorium zamieszkiwane jest przez zaledwie 36 milionów ludzi (to mniej niż w Polsce.).
W dwóch prowincjach, Ontario i Quebec, żyje ponad 60% ogółu ludności, a około 35% wszystkich mieszkańców koncentruje się w trzech największych aglomeracjach: Toronto, Montreal i Vancouver. Najgęściej zaludnione są obszary do 150 kilometrów od granicy z USA, a im dalej na północ, tym mniej ludzi i cywilizacji. Odległości między miastami są naprawdę duże, ale jazda kanadyjskimi autostradami, pośród lasów, to prawdziwa przyjemność.
Mimo że Kanada znajduje się w czołówce krajów najczęściej odwiedzanych przez turystów nigdzie nie odczuliśmy ich natłoku. Podróżowaliśmy co prawda po prowincjach atlantyckich, nieco mniej popularnych niż zachodnie rejony kraju i trochę poza sezonem, ale zdarzało nam się czasem przez cały dzień mijać dosłownie kilka samochodów.
Jeśli ktoś nie jest miłośnikiem przyrody, albo jest, ale dla równowagi lubi też spędzić trochę czasu w jakimś większym mieście, Kanada go pod tym względem nie zawiedzie. Choć duże miasta często bywają przytłaczające, te kanadyjskie mają zupełnie inny, znacznie bardziej kameralny i przyjazny charakter. Najbardziej znane i najczęściej odwiedzane to Toronto, Ottawa, Quebec, Montreal, Vancouver, ale jest też kilka innych ośrodków, które wyróżnia jakiś charakterystyczny element: piękne nadmorskie położenie, górzysty krajobraz, historia czy kultura rdzennej ludności.
Oferta dużych ośrodków miejskich jest naprawdę imponująca. Odbywa się mnóstwo festiwali filmowych, muzycznych i innych wydarzeń kulturalnych, ale również całkiem małe miejscowości potrafią pod tym względem zadziwić.
Miasta to także raj dla miłośników dobrego jedzenia – w Montrealu znajduje się najwięcej restauracji w przeliczeniu na liczbę mieszkańców w całej Ameryce Północnej. Nie muszę chyba dodawać, że reprezentują one kuchnie z całego świata.
Kanada to kraj przesympatycznych, otwartych i niezwykle pomocnych ludzi. Jeśli przypadkiem wpadniesz na kogoś idąc ulicą, prawdopodobnie jeszcze Cię za to przeprosi.
„How are you today”, które słyszy się na każdym kroku nie jest rzucane od niechcenia, a często jest początkiem krótszej lub dłuższej pogawędki: na ulicy, w sklepie, kawiarni czy restauracji, bo Kanadyjczycy lubią inicjować kontakt z drugą osobą. Podobnie jak na Nowej Zelandii zdarzało się, że ludzie podchodzili do nas, gdy staliśmy z mapą na ulicy i pytali czy mogą nam jakoś pomóc. Te drobne gesty i słowa są naprawdę bardzo miłe.
Sami Kanadyjczycy zapytani o to, co jest najbardziej kanadyjskie, odpowiadają: przestrzeń, współpraca i uprzejmość. Przestrzeń sprawia, że często ma się tylko jednego, lub najwyżej kilku sąsiadów. Dlatego trzeba być dla siebie pomocnym i miłym, bo nigdy nie wiadomo kiedy i kto znajdzie się w potrzebie. Można więc powiedzieć, że uprzejmość jest elementem kulturowym, ale warto pamiętać, że poszanowanie prywatności to równie istotna kwestia, a wszystko o czym piszę niekoniecznie oznacza zawsze zaproszenie do bliższego poznania. Na drugim biegunie, a więc najbardziej niekanadyjskie jest bycie nieuprzejmym. Oczywiście nie wypada też nie kochać hokeja.
Kanada, zgodnie ze swoją konstytucją, jest krajem wielokulturowym i ponadnarodowym. Mieszkańcy Kanady wywodzą się z ok. 200 grup etnicznych. Jeden na pięciu obywateli urodził się poza granicami kraju, a co roku przybywa do Kanady około 250 tysięcy cudzoziemców.
Wielokulturowość jest unormowana prawnie, co gwarantuje wolność słowa czy wyznania, ale także zobowiązuje rząd do wspierania mniejszości kulturowych i ich rozwoju, poszanowania praw do kultywowania tradycji czy nauki języka. Kanadyjska Ustawa o Wielokulturowości daje osobom różnego pochodzenia możliwość równego udziału w społeczeństwie – prasa, radio czy telewizja podają informacje i programy w językach etnicznych.
Jak pisze Katarzyna Wężyk, autorka książki „Kanada. Ulubiony kraj świata”, w Kanadzie nie istnieje coś takiego jak jednolita „tożsamość narodowa”, a jej obywateli nie spaja ani wspólna pamięć, ani kultura. Przez to, że Kanadyjczycy nie przywiązują takiej wagi do historii, nie powoduje ona tylu konfliktów. Spaja ich za to system wartości: to że są mili, otwarci, że szanują się nawzajem i że lubią hokej. Taka podstawa tożsamości narodowej jest znacznie mniej wykluczająca i sprawia, że każdy, jeśli tylko chce, może stać się Kanadyjczykiem.
Wielokulturowość postrzegana jest w kategoriach inwestycji, stanowi ogromną zaletę i jest niewyczerpanym źródłem innowacji i inwencji twórczej. Tę różnorodność można odnaleźć we wszystkich dziedzinach kultury i sztuki, a także w kuchni, co czyni Kanadę jeszcze ciekawszą destynacją turystyczną.
Przeczytaj także nasz artykuł z informacjami praktycznymi o Kanadzie.
Drogi Czytelniku! Mamy nadzieję, że znalazłeś tutaj przydatne informacje i że artykuł pomógł Ci zaplanować wyjazd lub zainspirował do ciekawego spędzenia czasu. Możesz wesprzeć nas w dalszej blogowej działalności stawiając nam wirtualną kawę. Dziękujemy za to, że doceniasz naszą pracę.
Na koniec mamy dla Ciebie kilka przydatnych podróżniczych linków i porad.
Polecamy rezerwację noclegów przez wyszukiwarkę Booking.com. To doskonała porównywarka ofert z całego świata. Możesz tu znaleźć obiekty w najlepszych lokalizacjach i najbardziej korzystnych cenach. Wejdź, wyszukaj, porównaj i oszczędzaj.
Jeśli szukasz ciekawych atrakcji turystycznych, lokalnych wycieczek lub chcesz kupić bilety wstępu bez stania w długich kolejkach, koniecznie sprawdź ofertę portalu Get Your Guide. Dzięki niemu odkryjesz nieznane atrakcje, a także oszczędzisz czas i pieniądze.
Naszym ulubionym sposobem podróżowania jest samochód. Daje on nam niezależność i możliwość dotarcia niemal w dowolne miejsce. Dlatego w czasie naszych podróży korzystamy z porównywarki ofert wypożyczalni aut Rentalcars. Możecie w niej znaleźć samochody na całym świecie w najlepszych cenach.
Podobał Ci się nasz artykuł? Kliknij "Lubię to!", "Udostępnij" lub oceń go!
No i jak tu nie kochać podróżować jak się widzi takie rzeczy, a potem żyje ciągle nimi i innymi już widzianymi 🙂
Będę się powtarzać ale widoki takie jak w Norwegii i takie jakie my lubimy 🙂 przestrzeń i spokój tak jaj w Norge 😉
Mój mąż choruje na Kanadę, a dokładnie na Alaskę bo przecież tam są pstrągi łososie jego ulubione 🙂
Fajny wpis i zaskoczyłeś mnie z ta uprzejmością ludzi, to bardzo fajnie że tak u nich jest i tak się zastanawiam na Norwegami… to tu tak nie ma… oni są raczej bardzo zimni i mało życzliwi… wszystko żależy na kogo się trafi…
Rzeczywiście miejscami widoki kanadyjskie są podobne do norweskich, a przestrzenie nawet zdecydowanie większe. Nie dziwię się pragnieniom Twojego męża, pewnie w końcu traficie do krainy klonowego liścia.
A ludzie są rzeczywiście bardzo serdeczni. To chyba wpływ tej wielokulturowości. Taki wielopokoleniowy miks sprawił że ludzie są serdeczni i otwarci z natury. Oczywiście jak wszędzie zdarzają się wyjątki, ale w ogólnym odczuciu Kanadyjczycy wypadali bardzo dobrze 🙂
W Norwegii też jest sporo kultur ale oni sami są zupełnie inni i co jest dziwne w tym kraju to to ze Ci z południa są bardziej, zimni i rasistowscy niż Ci w północy. Ci tu z południa nawet nie lubią i nie tolerują tych z północy właśnie za ich otwartość, życzliwość, dziwny to kraj 🙂
Kanada też zapewne ma w tej kwestii swoje problemy. Przecież regularnie wraca tam kwestia niepodległości prowincji Quebec, a w referendach separatyści przegrywają coraz mniejszą liczą głosów.
Nie zmienia to jednak faktu, że jako turyści czuliśmy się wszędzie mile witani i odbierani, choć gdy mówiliśmy że jesteśmy z Polski, często ludzie nie mieli pojęcia gdzie leży ta „kraina” 😀
Zdecydowanie pojechałabym do Kanady ze względu na nautrę i krajobrazy 😀 jestem też ciekawa jak wygląda codzienne życie, zawsze jak słyszę, że gdzieś jakoś jest to i tak lubię jechać i się przekonać na własnej skórze 🙂
My jechaliśmy głównie ze względu na naturę, a reszta była miłym dodatkiem i czasem zaskoczeniem. Mamy nadzieję, że też uda Ci się odwiedzić kraj klonowego liścia. W moim odczuciu to trochę takie USA (w którym nigdy nie byłem) tylko że fajniejsze 😉
Jakie fajne porównanie 🙂 Ja czasem gdzieś jadę i też sobie myślę: „czuję się tu jak np. we Włoszech”, a też tam nigdy nie byłam 🙂
Pewnie Kanadyjczycy by się za to i tak obrazili (mimo że uznałem ich za fajniejszych), tak jak Nowozelandczycy obrażają się za każde porównanie i skojarzenie z Australią. Tak to już jest gdy całe życie pozostajesz niejako w cieniu swojego sąsiada (większego, bogatszego lub bardziej znanego). 🙂
Szkoda, ja może nie jestem dużą faną porównań, ale dzięki temu łatwiej odbiera nam się świat.